Adem
De allereerste langspeelfilm van Hans Van Nuffel,
met Anneleen (Marie
Vinck), Tom (Stef Aerts) en
Lucas (Maarten Mertens) in de hoofdrollen..
Najaar 2010 in de bioscoop.
Adem vertelt het verhaal van twee Muco patiënten die een moeizame vriendschap onderhouden tijdens hun vele verblijven in het ziekenhuis. Tom is een jongeman die het gevoel heeft zijn gehele leven in het ziekenhuis door te brengen. Een frustratie die hij op zijn omgeving afreageert. Jimmy is een zware jongen en zet een handeltje in verdovende middelen op met Tom. Iets wat Lucas, Toms oudere broer echt niet kan ondersteunen. Wanneer de transplantatie van Lucas mislukt, vindt Tom steun bij Eline. Zij zit al maanden lang in een isolatiecel ten gevolge van een bacteriële infectie en mag Tom niet aanraken. Toch worden hun telefonische conversaties romantischer. Anneleen is een sterke, zelfbewuste vrouw die beslist om ondanks haar muco zwanger te worden en iets te maken van haar leven.
Opnames 12 februari 2010 - AZ Gent
Productiehuis: A Private View
Mijn ervaring:
Qua organisatie was dit het minste wat ik ooit heb gedaan.
De bedoeling was dat ik de week voor deze opname ook ging mogen gaan figureren als patient. Ik moest mijn pyama en pantoffels meebrengen. Ik ben dan ook speciaal hiervoor nieuwe pantoffels gaan kopen. Maar de avond voor de opnamedag werd ik opgebeld met de melding dat ik niet moest gaan. Dat vond ik toch wel een beetje aan de late kant.
Toen ik voor deze opname aankwam in het AZ te Gent waren daar 2 figuranten zich aan het klaar maken om weer naar huis te vertrekken. Na een uurtje figureren zat het er voor hen al op, toch waren ze gecontacteerd geweest voor een ganse dag. Ik mocht in een ziekenkamertje gaan zitten, waar enkel een fles cola en water stond.
Een tijdje zat ik daar helemaal alleen, maar wat later kwam er toch nog een meisje (Stefanie) om te figureren.
Het heeft tot laat in de namiddag geduurd, toen we voor de eerste keer wat hebben mogen doen. Gelukkig had Stefanie (die werkt als stewardess) nog enkele ludieke vluchtverhalen in petto, waardoor we de tijd wat hebben kunnen doden. Wanneer het onze beurt was om te gaan figureren als dokter, hebben we alleen een paar keren langs het raampje van een ziekenkamer mogen passeren.
Na beleefd te hebben gevraagd of ik foto's mocht nemen, kreeg ik een steevaste "neen" als antwoord, wat ik ook zeer spijtig vond. Gelukkig heb ik er mijn laars aan gelapt, en er toch enkele genomen om met jullie te kunnen delen.